Renault Austral Iconic Esprit Alpine 160. Test PL
Renault Austral to chyba najlepsze Renault w formie SUV z jakim mieliśmy do czynienia. Pytanie, czy jest również dobrym, kompaktowym SUV-em.
Historia największych producentów samochodów niejednokrotnie miała swój początek w czasach, gdy rozwój motoryzacji zbiegał się z kryzysami gospodarczymi, wojnami i ograniczonymi możliwościami technologicznymi. Nie inaczej było z marką Renault – trzecim największym na świecie koncernie samochodowym. Samochody Renault do dziś budzą zainteresowanie wielu kierowców, którym zależy na komforcie i niskich kosztach eksploatacyjnych.
Dowiedz się, jak powstała francuska marka samochodów. Przejedź przez karty historii z Automotyw i stań się ekspertem w dziedzinie motoryzacji. Podziel się z nami swoim doświadczeniem i zostaw opinię na temat modeli, które podbiły rynek samochodów w Europie i na świecie.
Za oficjalną datę założenia Société Renault Frères, a więc spółki Renault, uważa się rok 1899. Trzej bracia Louis, Marcel i Fernand Renault zapoczątkowali produkcję jednej z najbardziej znanych marek na świecie. Jeszcze na rok przed rozpoczęciem swojej oficjalnej działalności, powstał pierwszy samochód francuskich konstruktorów.
Louis Renault urodził się w Paryżu w roku 1877. Już od najmłodszych lata wykazywał zainteresowanie mechaniką i elektroniką. Wpływ na jego zamiłowanie miał postęp technologiczny, który przeżywała Francja w ówczesnym czasie. Jego entuzjazm i ciekawość postępu był widoczny w każdej wykonanej własnoręcznie zabawce. Na tle braci był jednak uważany za tego mniej zdolnego.
W małym miasteczku pod Paryżem, w Billancourt, rodzice chłopców posiadali swój drugi dom. Z uwagi na okoliczności przyrody lubili odpoczywać w tamtejszych stronach. Historia Louisa mocno przypomina historię wielu założycieli firm, którzy pomimo przeciwności losu potrafili stworzyć marki, będące dziś wzorem dla młodych i perspektywicznych ludzi nauki. W małej, niepozornej szopie stojącej obok domu państwa Renault, mając zaledwie 20 lat, Louis skonstruował pierwszy samochód. Jego zdolności manualne, a także umiejętność myślenia technicznego dały początek rewolucji motoryzacyjnej, którą do dziś możemy podziwiać na drogach.
Pierwsze auto Renault wyjechało na drogę w 1898 roku. Trzykołowy De Dion-Bouton był napędzany jednocylindrowym silnikiem. Dopiero później auto zyskało nowy wygląd, dzięki standardowej liczbie kół. Pewnym novum był wał napędowy, a także 3-biegowa skrzynia biegów. Za sprawą tej konstrukcji wielu wynalazców zaprzestało stosowania łańcuchów, które przenosiły napęd na koła. W wyniku zakładu, który dotyczył pokonania wzniesienia przez auto Renault, Louis wygrał sporą sumę pieniędzy, inwestując fundusze w dalszy rozwój firmy. Zaprojektowana przez niego skrzynia biegów stała się obiektem pożądania inwestorów. Opatentowany wynalazek szybko zyskał miano bestsellera na rynku motoryzacyjnym, co bezpośrednio przełożyło się na grubość portfela Renaulta.
Samochód Renault poruszał się z prędkością 50 km/h i mógł pomieścić dwoje ludzi, co w XIX wieku określono największym cudem technologicznym. Pierwszy model auta został skonstruowany zgodnie z ówczesną myślą techniczną i mocno przypominał powóz konny.
Do Luisa dołączyli jego bracia – wspomniany już Marcel i Fernand. Pod szyldem spółki Société Renault Frères rozpoczęli nowy rozdział na kartach rodzinnej historii Renault.
Po jednocylindrowym De Dion-Bouton przyszedł czas na stworzenie auta o znacznie większej mocy. Pierwszy pojazd Louisa wykorzystywał technologię chłodzenia powietrzem. W drugim modelu zastosowano już chłodnicę z wodą, którą umieszczono w przedniej części maszyny. Prawie 2 KM zastąpiono silnikiem 3,5-konnym. Duży nacisk położono na napęd, który odtąd przekazywany był przy pomocy sprzęgła, wału z przegubami, a także przekładni z dyferencjałem. Zastosowano asymetrię w przypadku wielkości kół – przednie były mniejsze, tylne zaś większe. Kierownica natomiast miała kształt korby z uchwytami.
W tym samym czasie spółka braci postanowiła wypuścić na drogi samochód z zamkniętą kabiną – auto Renault było krótkie, lecz wysokie. Wiosną 12 czerwca 1899 roku podczas Motor Show w Paryżu, Renault zostało zaprezentowane w dwóch wersjach. Typ A i B osiągnęły sukces. Pokłosiem tego wydarzenia była zmasowana, jak na tamte czasy, produkcja pojazdów, a także stworzenie ponad 100 miejsc pracy.
Bracia pragnęli, aby ich marka Renault zyskała większy rozgłos. Pomysłem na promocję aut okazały się być wyścigi, które cieszyły się dużym zainteresowaniem. Konstruktorzy zaczęli więc wystawiać samochody do rywalizacji, a sami zasiedli za sterami maszyn. Ruch ze strony Louisa i Marcela okazał się być strzałem w dziesiątkę. Obaj kierowcy w swojej krótkiej karierze sportowej zaczęli odnosić sukcesy mniej prestiżowych wyścigów.
W 1899 obaj panowie postanowili spróbować sił w rywalizacji na trasie Paryż-Trouville. Rok później samochód Renault pokonał 1348 km w wyścigu Paryż-Tuluza-Paryż. Z uwagi na rosnącą popularność francuskich modeli aut powstało pierwsze logo firmy. Choć przez lata było modyfikowane i przechodziło lifting, od 1925 (był to 4 w kolejności projekt) w zasadzie nie zmieniło już swojego kształtu. Z nowym symbolem pojazdy wyruszyły w kolejną trasę Paryż-Bordeaux, której długość 565 km pokonały wszystkie 4 wystawione do wyścigu samochody Renault, odnosząc krajowy triumf i wygrywając wyścig.
Marzenia braci sięgały jednak dalej. Oczywiste sukcesy w sporcie motorowym wykuwały nowe cele i ambicje rodzeństwa. Czerwiec 1899 roku był okazją do tego, aby marka Renault zyskała międzynarodowy rozgłos. Wyścig Paryż-Berlin (1193 km) to kolejne wyzwanie, przed którym stała francuska spółka. W klasie samochodów lekkich poniżej 400 kg bezsprzecznym zwycięzcą okazał się być pojazd konstrukcji Louisa, który z silnikiem o mocy 7 KM pokonał trasę, osiągając uśrednioną prędkość wynoszącą prawie 60 km/h.
Do portfolio dołączył Typ D i Typ E. Spółka braci podpisała pierwszy międzynarodowy kontrakt w Belgii. Podczas kolejnego Motor Show paryżanie mogli podziwiać pełną gamę pojazdów marki Renault.
Od czasu wygrania międzynarodowego wyścigu bracia coraz chętniej wystawiali swoje modele aut na startach tras, które przebiegały przez inne kraje. Paryż-Wiedeń był wyścigiem przełomowym, bowiem to właśnie w momencie zakończenia rywalizacji okazało się, że samochody osobowe Renault są znacznie szybsze od ich bezpośrednich konkurentów. Marcel za kierownicą 16-konnego modelu pokonał trasę wyścigu w krótszym, o niemal godzinę, czasie. Sukcesy sportowe przełożyły się bezpośrednio na popularność francuskich aut rodzeństwa, a także cenę poszczególnych modeli, która osiągnęła poziom 3 000 franków, a więc wartość jednej rocznej pensji w ówczesnym czasie.
Nie każdy mógł pochwalić się nowoczesnym Renault - auto było zarezerwowane dla zamożnych. Niemniej jednak zapotrzebowanie było na tyle duże, że warsztat nad Sekwaną trzeba było zamienić na dużo większą halę. Zakład rozrósł się do 7,5 tys. m2. Poza produkcją firma otworzyła swój pierwszy licencjonowany salon, w którym tylko dobrze usytuowani Francuzi mogli nabyć jeden z kilku prezentowanych modeli. W roku 1902 powstaje pierwszy 4-cylindrowy silnik zaprojektowany w pełni przez Louisa o mocy 25 KM i pojemności 3 750 cm3.
Rok po skonstruowaniu własnego silnika Louis stanął do wyścigu Paryż-Madryt. 25-konną jednostkę napędową zastąpił nowy 30-konny silnikiem, dzięki któremu samochód Renault przekroczył magiczną barierę 100 km/h. Na trasie Bonneual-Chartres auto, dzięki sprzyjającym warunkom osiągnęło prędkość 145 km/h. Triumf Louisa przyćmił wypadek i śmierć brata. Marcel, podczas tego samego wyścigu, ginie uderzając w innym samochód. Louis od tego momentu skupił się wyłącznie na konstruowaniu aut i porzucił dalszą karierę kierowcy sportowego. Za kółkiem jego maszyn zaczęli zasiadać inni, którzy podobnie jak on odnosili dalsze sukcesy w wyścigach motorowym.
Rok po śmierci brata Louis rozszerzył działalność i zaczął ekspansję obejmującą całą Francję. Samochody osobowe Renault były sprzedawane już w ponad 120 punktach w kraju. Popularność auta rosła wraz z rozwojem maszyn. Do sprzedaży trafiło prawie 1000 pojazdów. W 1905 Louis otrzymał zamówienie na 250 taksówek, co zmusiło Francuza do przeorganizowania i rozbudowy warsztatu w fabrykę pozwalającą na masową produkcję maszyn. W tym czasie marka Renault stała się wiodącym producentem w XX-wiecznej Francji. Na drogi wyjeżdża nowe dziecko Louisa – auto Renault XB.
Ciekawostką jest, że w kwietniu 1906 w Polsce odbyła się prezentacja samochodów Renault, których zawieszenie było specjalnie przystosowane do słabej jakości dróg. Auta miały montowane silniki o mocy od 17 do 45 KM.
W tym samym czasie odbywało się Grand Prix Francji ówcześnie na najbardziej znanym torze na świecie – Circuit de la Sarthe w miejscowości Le Mans. Do startu zostały dopuszczone samochody, których waga nie przekraczała 1 000 kg. Ferenc Szisza, węgierski kierowca auta Renault, wygrał prestiżowy wyścig. Cichym współtwórcą sukcesu okazał się być sam André Jules Aristide Michelin, który zastosował w pojeździe wymienne obręcze kół z oponami – to rozwiązanie znacznie skróciło czas potrzebny na wymianę ogumienia. To jednak niejedyne innowacje wykorzystane w aucie Louisa. Czterocylindrowy silnik o pojemności 12 980 cm3 i mocy 105 KM, zapłon wysokiego napięcia z iskrownika Roberta Boscha. Dzięki tak zaawansowanej technologii na ówczesne czasy Szisza mógł poruszać się po torze z prędkością 101 km/h.
Wkład Louisa Renault w rozwój motoryzacji francuskiej był oczywisty. Państwo przyznało konstruktorowi Ordre national de la Légion d'honneur (Order Narodowy Legii Honorowej). Z taśm fabryki zaczęły wyjeżdżać autobusy (Renault Landaulet „deux pattes”). Aż 250 sztuk wyjechało na ulice Francji. Do produkcji trafił nowy model Renault - auto oznaczono jako 18 CV.
Pod koniec pierwszej dekady XX wieku fabryka Renault rozpoczęła produkcję silników samolotowych. To niejedyny przypadek w historii koncernu samochodowego, kiedy produkcja zaczyna koncentrować się na maszynach lotniczych – sporo analogii widać także w historii BMW. Niemniej jednak Louis nie rezygnuje z dalszej produkcji aut. Konstruktor zaczyna wprowadzać na rynek francuski i rynki światowe modele 10- i 15-miejscowych autobusów, a także taksówki, które hurtowo zaczęły być eksportowane za ocean do Nowego Jorku oraz do Ameryki Południowej – m.in. do Argentyny.
Double Phaeton to model, który stał się popularny z uwagi na dodatkowe dwa miejsca dla pasażerów siedzących z tyłu. Nowinką był także rozrusznik jednostki napędowej, który wykorzystywał sprężone powietrze do uruchomienia silnika. To innowacyjne rozwiązanie nie miało jednak swojej kontynuacji. Rozwiązanie szybko porzucono. Z taśm produkcyjnych wyjeżdża najnowsze dzieło Louisa Renault - auto z oznakowaniem AX.
Fernand Renault zmarł po wieloletniej chorobie. Tracąc drugiego z braci, Louis w 1909 roku decyduje się zmienić dotychczasową nazwę firmy i tak powstaje Les Automobiles Renault. 32-letni konstruktor nadal potrzebuje wyzwań. Fabryka poza autami osobowymi, zaczęła produkować autobusy, generatory prądu, a także wszystko to, co mogło być napędzane silnikiem. Rynek lotniczy nie był obojętny dla Francuza, dlatego też kontynuował on produkcję samolotowych jednostek napędowych. Dwa lata później przedsiębiorstwo Renault stało się jedynym na świecie, które łączyło produkcję pojazdów spalinowych z konstruowaniem statków powietrznych.
W 1910 roku fabryka Renault stała się ogromnym przedsiębiorstwem zatrudniającym prawie 4 000 pracowników i zajmującym powierzchnię 136 000 m2. Louis czerpał wiedzę zza oceanu i wprowadzał tamtejsze metody produkcji dla polepszenia wydajności. Jego celem było wypuszczenie na rynek samochodów, które swoją ceną mogłyby konkurować z wynalazkami Henry’ego Forda. Nowe zasady panujące w fabryce nie przypadły do gustu osobom zatrudnianym przez Francuza, czego konsekwencją był strajk. Mimo to, trzy lata po zrywie pracowników, liczba osób zatrudnianych w fabryce Renault przebiła barierę 5 000, a liczba samochodów zjeżdżających z taśm produkcyjnych przekraczała 10 000 modeli rocznie.
Do kierowców trafił nowy pojazd Renault - samochody modelu AK. W produkcji zaczęto używać układu oświetlenia opartego na prądnicy prądu napędzanej przez obracające się koło tzw. dynama.
Samochody Renault odegrały ważne role w trakcie I wojny światowej. Napór Niemców był tak silny, że spychał Francuzów coraz bardziej w głąb kraju. Ich armia stale ponosiła straty. Liczba żołnierzy malała z każdym dniem. Wówczas podjęto decyzję o wykorzystaniu maszyn Louisa Renault. Taksówki, które tak licznie zasilały drogi Francji, przekształcono w wozy bojowe, przewożące paryską armię w rejony ofensywy niemieckiej. Rozwiązanie to okazało się na tyle skuteczne, że po 3 dniach nieustającej walki, napór nieprzyjaciela został zatrzymany. Symbolem zwycięstwa bitwy nad Marną stały się auta Louisa, które od tego momentu nazywano taxi de la Marne.
Fabryka Renault, podobnie jak wiele innych zakładów przemysłowych, została przebranżowiona i zaczęła prowadzić produkcję sprzętu wojskowego. Nie zrezygnowano jednak z konstruowania aut i silników. Louis wsparł żołnierzy i produkował na skalę masową silniki samolotowe, samochody przeznaczone do transportu, samochody pancerne, czołgi, pociski armatnie czy amunicję. Ogromne zapotrzebowanie militarne rosło a wraz z nim przychody Louisa.
Rządowe zamówienia stawały się coraz większe. Do produkcji trafiła setka czołgów M1917FT o lekkiej konstrukcji. Maszyna poruszała się z prędkością 8 km/h. Była dwuosobowa, przez co i waga była mniejsza od czołgów znacznie większych. Zdolności bojowe tego niewielkiego pojazdu docenił George S. Patton (generał USA) podczas II wojny światowej, stawiając czołg Louisa za najlepszy konstruktorski przykład.
Okres powojenny okazał się być bardzo sprzyjający dla konstruktorów samochodów we Francji. Prym na rynku krajowym wiodły wówczas dwie marki - Renault i Citroen. Firmę Louisa przekształcono w spółkę akcyjną, a jego modele opanowały większą część rynku motoryzacyjnego. Wraz z nadejściem roku 1920 zaprezentowano nowe auto Renault 10 CV. W tym modelu zastosowano po raz pierwszy rozwiązanie, w którym kolumna kierownicy nie była osadzona w centralnej części, a po lewej stronie samochodu.
Nazwa przedsiębiorstwa wprowadzona przez Louisa przestała istnieć na rzecz nowej - Sociétè Anonyme de Usines Renault. W latach 1922-23 z taśm produkcyjnych zjechały dwa nowe samochody osobowe Renault - model 6 CV oraz auto Renault 40 CV.
Louis Renault zdecydował się na założenie towarzystwa finansowego (DIAC), którego celem było ułatwienie potencjalnym kupcom nabycie aut. Odtąd była możliwość spłat ratalnych i rozciągnięcie w czasie spłat za kupiony pojazd.
Samochód Renault wrócił na sportowe karty historii i zapisał się na nich złotymi zgłoskami, zwyciężając w 1925 roku rajd Monte Carlo. Model 40 CV był pierwszym, na którego masce zamontowano logo, ze stylistyki którego korzysta się do dziś - o czym wspomnieliśmy już wcześniej. Do produkcji trafia wersja NN – znana jako ta, która nigdy się nie psuła. Zaraz potem światło dzienne ujrzały takie modele, jak 11 CV czy Vivastella. Pierwszy z nich mocno konkurował z samochodem Citroena. Nie zdołał jednak zepchnąć z pozycji lidera swojego największego konkurenta głównie przez uboższą wersję wyposażeniową i wyższą cenę.
Ostatni z braci Renault był geniuszem w konstruowaniu modeli, bijące rekordy prędkości. W roku 1926 stworzył on nowy samochód, który na torze Monthlery podczas 24-godzinnego wyścigu przebił barierę 172 km/h i pokonał ponad 4 100 km.
W połowie lat 20. firma Taxi-Makowski świadcząca swoje usługi na terenie Warszawy z powodzeniem wykorzystywała samochody Renault. W ówczesnym czasie pojazdy Louisa były drugimi pod względem popularności autami na polskiej ziemi (prymat wiódł producent Peugeot).
Model Landaulet wpisał się w warszawski krajobraz dzięki nietypowemu nadwoziu. Część pasażerska była zamknięta, zaś kierowca siedział w część otwartej. Jedna z firm, importująca do Polski samochody Renault i Peugeot, zaprezentowała terenowy model od Louisa. Testy auta przeprowadzono nad Wisłą.
O tym, że taksówki Renault jeździły także po francuskich drogach, wspomnieliśmy już wcześniej. Warto nadmienić, iż Louis projektował pojazdy trwałe i niezawodne, które miały służyć wiele lat. Takim modelem było auto Renault Monasix (1927). Pod jego maską zainstalowano 4-cylindrowy silnik o lekkiej konstrukcji. Maszyna nie została dobrze przyjęta przez prywatnych inwestorów, jednakże dobrze się sprawdziła w firmach taksówkarskich – z modelu korzystano przez długie lata aż do roku 1962. Pojazdy przy tak długim okresie użytkowania mogły się pochwalić milionem kilometrów przejechanych po paryskich drogach.
Obok modelu Monasix paryżanie mogli podziwiać jeszcze jeden wariant auta Renault – Vivasix. Samochód zaprojektowano na specjalne zamówienie. Kierowca wówczas poprosił Louisa o wyprodukowanie pojazdu, który spełniałby jego wszystkie oczekiwania – przestronny, szybki, wygodny, pojemny.
Dwa lata później do produkcji wchodzi Monastella i Reinastella. Ten drugi mógł pochwalić się jednostką napędową z 8 cylindrami o pojemności 7 700 cm3. Innowacyjny rozwiązaniem w tym samochodzie okazał się być widlasty układ, który wprowadzono do powszechnej produkcji aut dopiero kilka lat później. Rok 1929 był przełomowy pod względem liczby wyprodukowanych aut. Z taśm wyjechało niemal 44 000 pojazdów Louisa.
Lata 30. obfitowały w różne samochody osobowe Renault. W 1930 Louis wyprodukował auto Renault Nervastella, a także Nervasport, który to ruszył na podbój marokańskich tras rajdowych. Rok później do produkcji weszły autobusy miejskie, a zaraz po nich fabryka mogła pochwalić się aż 9 nowymi odsłonami aut ze znakiem Renault.
W latach 1933-1934 fabryka Louisa wypuszcza Renault G7 – taksówkę – oraz samochody przypominające stylistyką auta amerykańskie – Celtaquatre. Gwiazdą paryskiego Salonu Samochodowego w roku 1937 stały się samochody Renault Juvaquatre, w których Louis zastosował rozwiązanie samonośnego nadwozia. Było ono bezpieczniejsze, lżejsze i aerodynamiczne.
W roku 1938 Louis odbywa podróż do Berlina. Tam też ma okazję poznać myśl technologiczną niemieckich konstruktorów. Inspiracją staje się Kraft durch Freude-KdF (Samochód dla Ludności) zaprojektowany przez Ferdynanda Porsche. Dwuślad zrobił na Francuzie niebywałe wyrażenie i pobudził jego kreatywność, dzięki której narodziły się paryskie odpowiedniki – m.in. model 4 CV. Do produkcji masowej trafiają auta Renault Juvaquatre Cabriolet, a także Novaquatre.
Zaraz przed wybuchem II wojny światowej marka Renault wypuściła model Primaquatre, który podobnie jak Juvaquatre, był produkowany do roku 1940, kiedy to wojska niemieckie zajęły Francję a wraz z nią wszystkie fabryki. Od tego momentu przedsiębiorstwo Renault produkowało czołgi dla agresora. Na przełomie 1942 i 1943 roku alianci zniszczyli część dorobku Louisa – głównie maszyny do produkcji. Rok przed zakończeniem wojny fabryka Renault zostaje zamknięta.
24 października 1944 roku umiera Louis Renault skazany na więzienie za domniemaną współpracę z okupantem. Przyczyny śmierci do dziś pozostają zagadką. Część teorii głosi, iż Francuz, chcąc skrócić swoje cierpienie, zażył truciznę. Inne zaś mówią o ciężkiej chorobie.
Zakłady i sama marka Renault zostały upaństwowione zgodnie z uchwałą rządową, którą podpisał sam generał Charles de Gaulle. Z dawnej nazwy przedsiębiorstwa pozostało wyłącznie nazwisko jego twórcy. Od tego momentu fabryka pod nowym szyldem Regie National des Usines Renault, a więc Zarządu Upaństwowionych Zakładów Renault, należała do Francji. Pod wodzą nowego dyrektora - Pierrea Andrea Lefaucheux – fabryka wznowiła konstruowanie samochodów. Jednakże stanowiły one połowę produkcji. Z taśm zjeżdżały odtąd różnego rodzaju maszyny i narzędzia.
W 1946 przedsiębiorstwo uruchomiło produkcję osobówek. Samochody osobowe Renault Juvaquatre w wersji sedan i kombi miały na wyposażeniu hydrauliczne amortyzatory i hamulce. Podczas Salonów Samochodowych w Paryżu (1947) ma premierę auto, które zostało zaprojektowane jeszcze w czasie II wojny światowej przez Louisa. Model 4 CV był 4-drzwiową limuzyną z silnikiem montowanym z tyłu. Wersja stała się bestsellerem z uwagi na niską cenę. Dzięki popularności auto doczekało się ponad 1 100 000 egzemplarzy. Warto nadmienić, że na złożenie tego modelu potrzebowano zaledwie 30 dni.
W latach 50. z linii montażowych zaczęły zjeżdżać już nie tylko samochody osobowe Renault, ale i traktory. W tym czasie popularność zdobył model Frégate w Palais de Chaillot. Auto charakteryzowało się sporą wagą w porównaniu do poprzedników. Jednakże było ono komfortowe, i jak wiele innych wariantów pojazdów, było niezawodne.
Renault 4CV nie dał o sobie zapomnieć. W 1951 kierowca zasiadający za kierownicą wygrał 24-godzinny wyścig Le Mans. W tym samym roku nowy dyrektor designu Fernand Picard rozpoczął prace nad 4-cylindrowym modelem Dauphine. Zapotrzebowanie rosło, co zmusiło przedsiębiorstwo do otwarcia nowego zakładu niedaleko Paryża. Nowy oddział wypuszczał do 100 000 aut, a z każdym kolejnym rokiem liczba ta rosła dziesięciokrotnie. Samochody Renault Dauphine zyskały nową, sportową sylwetkę, zaprezentowaną podczas paryskiego Motor Show w 1957. Sportowa wersja auta była inspiracją dla inżynierów, którzy rozpoczęli prace nad Renault 8, Renault 16 i Renault 4.
W myśl nowej technologii konstruktorzy postanowili zmienić nieco linię auta. Kabina została maksymalnie przesunięta do tyłu, a sam przód zyskał o wiele więcej miejsca na nową i lepszą jednostkę napędową.
Modele Dauphine i 4CV były hitem w Stanach Zjednoczonych. W 1959 łącznie sprzedano prawie 120 egzemplarzy. W Europie między innymi na niemieckich i włoskich drogach poruszało się już prawie 20 000 pojazdów Renault. Ekspansja Francuzów trwała. Zarząd był zmuszony na kolejny krok, którym było stworzenie nowych oddziałów zakładu. Marka Renault doczekała się 6 fabryk porozrzucanych po całym świecie.
Na liniach montażowych pojawił się model Floride. Dwoje drzwi, nadwozie typu coupe i zdejmowany dach. Kabriolet był kolejnym samochodem Francuzów na liście miłośników sportowych aut. Równolegle do produkcji trafia Renault Estafette, spychając z motoryzacyjnego piedestału 4CV.
Na światło dzienne wychodzi auto Renault 4 z napędem na przednie koła. Samochód ten był pierwszym, w którym zastosowano zamknięty układ chłodzenia. Dostępne były różne wersje tego modelu: limuzyna, furgon, pick-up, kabriolet. Następcą stała się „szóstka” a zaraz po niej R16.
Salon w Genewie przywitał Renault Caravelle zaprezentowany w trzech odsłonach: coupe, cabrio i hardtop. Wykorzystano go do produkcji „ósemki”, która używała z tego samego silnika oraz miała hamulce tarczowe montowane na wszystkich kołach.
Po roku 1960 zaczęto zwracać uwagę na czynnik związany z aerodynamiką. Powstaje ulepszona wersja Dauphine nazywana CX 15. Auto napędzane było jednostką napędową o pojemności 1093 m3, dzięki której pojazd mógł poruszać się z prędkością przekraczająca 150 km/h. Francuskie przedsiębiorstwo uplasowało się na 7 miejscu pod względem liczby wyprodukowanych pojazdów.
Rozpoczyna się montaż sportowego auta Renault 8 Gordini, po debiucie którego na salony wjechał model Renault 16. Miał on zużywać mniej paliwa - była to odpowiedź na drogą w tamtym czasie eksploatację auta. Renault 16 jako pierwsze otrzymało prestiżową nagrodę Samochodu roku. Był to pierwszy hatchback od francuskiego producenta.
Dynamiczny rozwój firmy nie słabnie. Tworzone są kolejne oddziały zakładów, m.in. w Bułgarii. Równocześnie do produkcji trafia Renault VF, który w odróżnieniu od pozostałych maszyn był ciągnikiem przeznaczonym do prac w winnicach i sadach.
Pod koniec lat 60. z taśm zjechało milion samochodów, z czego aż połowa trafiła za granicę. Na Motor Show ma miejsce pokaz kolejnej gwiazdy – Renault 12 w zamyśle miało być wersją auta, które można produkować na całym świecie. Ten model różnił się nieco od swoich starszych poprzedników. Silnik ponownie został umieszczony z przodu pojazdu tuż przed skrzynią biegów. Ponadto w aucie zastosowano hybrydowe nadwozie kombi-limuzyna.
Renault Rodeo to samochód, którego odbiorcami byli mniej zamożni młodzi ludzie żyjący w małych miejscowościach. Założeniem konstruktorów było, aby Rodeo nie wymagało specjalnej troski, było proste i stanowiło podstawowy środek transportu na drogach pozamiejskich. 27 KM wystarczyło, żeby auto mogło pokonywać mniejsze przeszkody pomimo braku napędu na 4 koła.
W Tureckim Oyak powstaje kolejny zakład produkcyjny francuskiego potentata a na świat przychodzą takie modele, jak Renault 15 i Renault 17, a także Renault Alpine A310.
W roku 1972 powstaje kultowy samochód Renault 5. Jest on odpowiedzią na kryzys naftowy i wysokie ceny paliwa. Auto okazało się być najlepszym rozwiązaniem, bo oto poza niskim zużyciem energii, pojazdem mogło podróżować czworo pasażerów w komfortowych warunkach. “Piątka” miała rozkładane tylne siedzenia, co zdecydowanie spodobało się kierowcom przewożącym większe ilości towaru czy bagaży.
Dwa lata później przedsiębiorstwo zakłada pierwszy ośrodek badawczo-zderzeniowy, w którym prowadzi testy bezpieczeństwa. Jednocześnie, we współpracy z dwoma wiodącymi producentami aut Peugeot i Volvo, powstaje silnik V6. Modele aut poza pokaźną jednostką napędową miały zainstalowany centralny zamek, który w tym okresie był nowością na rynku motorycznym. Zaledwie 8 lat później świat zaskoczył brelok dołączany do kluczy, który działał na podczerwień i otwierał zdalnie drzwi.
W drugiej połowie lat 70. powstaje „osiemnastka” i „czternastka”. Samochody Renault 18 należały do segmentu aut eleganckich, natomiast Renault 14 zdobyło sympatię, dzięki nietypowej krawędzi dolnej wstępującej między osiami kół.
Przedsiębiorstwo po raz kolejny zmienia nazwę i staje się Renault Vehicules Industriels. W 1979 roku Francuzi podejmują współpracę z Mack Trucks – amerykańskim producentem aut ciężarowych.
Po roku 1980 spod skrzydeł Francuzów wychodzą takie modele, jak: Renault Fuego, Renault 5 Turbo, samochody dostawcze Trafic i Master, a także maszyny rolnicze Agriculture. Wieloletnie badania i prace nad opracowaniem silnika z mniejszym zużyciem paliwa przynoszą efekt w roku 1981, kiedy to do produkcji trafia Renault 9.
W 1983 roku Renault notuje najlepszą sprzedaż i bije innych producentów w branży na głowę. „Piątka”, „dziewiątka”, „jedenastka” i „osiemnastka” są najlepiej sprzedającymi się samochodami we Francji. Następuje wchłonięcie Mack Trucks przez Renault.
Pod koniec 1984 z taśmy montażowej wyjeżdża pierwszy MPV (Multi Purpose Vehicle). Samochód Renault Espace był pojazdem jednobryłowym. Równolegle powraca dawny znajomy. „Piątka” z nowym 5-drzwiowym nadwoziem w wersji dostawczej. Ponowne wprowadzenie modelu Renault 5 pozwoliło umocnić pozycję w branży. Tym samym Francuzi rozpoczęli produkcję innych większych aut, m.in. Midlinera.
W kolejnych latach startuje produkcja auta Renault 21. Później zaś na taśmy trafiają samochody Renault 25 i Renault 19. Ten ostatni staje się motoryzacyjną gwiazdą w USA. Wewnętrzne zmiany organizacyjne firmy doprowadzają do wdrożenia nowych, lepszych technologii. Jednocześnie marka Renault zostaje partnerem Williamsa w Formule 1, dla którego produkuje silniki do bolidów.
Renault 21 doczekał się swojej ulepszonej wersji, którego linia identyfikowana była z francuskim producentem. Wraz z wypuszczeniem na rynek Renault Laguna w 1994 roku zaprzestano oznaczać kolejne modele cyframi i liczbami. Rok później wychodzi kolejna wersja auta Renault 19 – Renault Megane. Poza sukcesami obu samochodów warto wspomnieć, że w owym czasie potentat stał się głównym producentem traktorów i maszyn rolniczych na terenie Starego Kontynentu.
W 1996 z taśm zjeżdża druga odsłona Renault Megane – tym razem sukcesem okazuje się być model Scenic. Rodzinny minivan z przestronną kabiną i wieloma udogodnieniami. W tym samym czasie na świat przychodzi wersja Classic. Trwają intensywne prace nad projektem samochodu, który łączyłby w sobie nadwozie auta dostawczego z cechami pojazdu rodzinnego. W rezultacie do produkcji trafia auto Renault Kangoo. Kilka miesięcy później zostaje zaprezentowany model Megane Cabrio, a Megane Scenic otrzymuje tytuł Samochodu roku. Podobny laur trafia do Renault Master w 1998 roku, w którym zastosowano benzynową jednostkę napędową z bezpośrednim wtryskiem.
Rok później lifting przechodzi Megane i tak do salonów trafia wersja kombi. Równolegle powstaje Scenic RX4 z napędem 4x4. Renault Clio zdobywa niesamowitą popularność, która przyczyniła się do sukcesu w segmencie małych aut.
Rok 2000 zaczął się dla Francuzów przygotowaniem do nowego sezonu Formuły 1. Dodatkowo powodem do świętowania jest milion Sceniców jeżdżących po drogach Europy. Do sprzedaży trafiają nowe modele m.in. Trafic, Avantime, Thalia czy Laguna 2. Pierwszy z nich nagrodzony został tytułem Vana roku. Thalia natomiast zdobywa serca kierowców w Polsce – głównie ze względu na przestronność, komfort, duży bagażnik i atrakcyjną cenę. Obok Thalii na naszym krajowym podwórku pojawia się nowa wersja Clio V6.
Samochody osobowe Renault Megane 2 w Polsce otrzymują miano najbezpieczniejszego auta. W testach zderzeniowych (Euro NCAP) zdobywa 5 gwiazdek – o moto testach możesz przeczytać w naszym artykule zamieszczonym na łamach portalu.
Facelifting przechodzą samochody Renault Thalia, Espace i Kangoo. W Polsce odbywają się prezentacje modeli Scenic 2 dostępnego w dwóch wersjach (5-osobowy i 7-osobowy Grand). Już wtedy koncern mógł pochwalić się aż 141 000 pracowników we wszystkich swoich fabrykach porozrzucanych po świecie.
Współcześnie francuski producent to nie tylko specjalista w dziedzinie samochodów osobowych, ale również ciągników rolniczych, wagonów kolejowych, obrabiarek, urządzeń przeznaczonych do produkcji aut i innych.
Stań się ekspertem i poznaj francuski rynek motoryzacyjny. Poznaj modele, które do dziś budzą emocje. Wsiądź do naszego bolidu historii i przejedź przez krętą drogę genezy najciekawszych koncernów samochodowych. Zajrzyj pod maskę kultowych aut i podziel się z nami swoją opinią na ich temat.
Dołącz do redakcji Automotyw. Polub profil Facebook i komentuj najważniejsze wydarzenia ze świata motoryzacji. Automotyw.com to fachowe i rzetelne źródło wiedzy.
... (źródło wikipedia)
