Ten kanciasty samochód wzbudzał sensację na torach wyścigowych – „Latająca cegła” – jak pieszczotliwie nazywano Volvo 240 Turbo – zwyciężyło w dwóch prestiżowych seriach wyścigowych European Touring Car Championship (ETC) oraz Deutsche Touringwagen Meisterschaft (DTM) w 1985.
Latająca cegła
W Volvo w 1981 r. zaprezentowało model 240 z silnikiem turbodoładowanym. 240 Turbo dzięki doładowanemu silnikowi B21ET o pojemności 2.1- litra generowało 155 KM, co oznaczało przyśpieszenie 0-100 km/h na poziomie 9 sekund oraz prędkość maksymalną 195 km/h. W swoim czasie Volvo 240 Turbo z nadwoziem kombi było najszybszym seryjnie produkowanym kombi na świecie.
Volvo 240 Turbo Evolution
Ze względu na przepisy serii wyścigowych konieczne okazało się wyprodukowanie 500 tzw. samochodów ewolucyjnych i tak powstało Volvo 240 Turbo Evolution. W lipcu 1983 r. Evolution przeszło na terenie USA inspekcję homologacyjną. W autach zamontowano większą turbosprężarkę, zmodyfikowane systemy kontroli silnika oraz Water Turbo Traction – unikalny, opracowany i opatentowany przez Volvo natrysk wody na intercooler. Zewnętrzne elementy poszycia, takie jak maska, czy drzwi zostały wykonane z cieńszego metalu, a tylna oś została odchudzona o 6 kg. W układzie hamulcowym zamontowano 4-tłoczkowe zaciski oraz wentylowane tarcze. Dzięki specjalnemu systemowi szybkiego tankowania auta, można było wlać do baku 120 litrów wysokooktanowego paliwa w zaledwie 20 sekund – spróbuj zatankować auto elektryczne w takim czasie!
Latająca cegła to nie żarty
Początkowo „latające cegły” musiały zmagać się z mało poważnym traktowaniem ze strony konkurencji, która stosowała znacznie większe, 3,5-litrowe jednostki napędowe. W wyścigowym Volvo montowano zaś turbodoładowany silnik, o podniesionym do 1,5-bara ciśnieniu doładowania. Zastosowano aluminiową głowicę, kute tłoki, tuleje cylindrowe oraz wał korbowy, a także stworzony specjalnie dla tego modelu system wtrysku K-Jetronic. W efekcie auto dysponowało mocą ok. 300 KM i rozpędzało się do 260 km/h.
Sezon 1984
W 1984 r. 240 Turbo zaliczyło pierwsze starty w wyścigowej A-grupie. Volvo odpowiadało za dostarczenie niezbędnych części oraz doskonalenie konstrukcji auta, zaś w samych zawodach startowały niezależne zespoły wyścigowe. W efekcie pierwszy rok startów zamknięto bilansem 2 zwycięstw. Szwedzi Ulf Granberg oraz Robert L. Kvist zwyciężyli w wyścigu serii ETC w belgijskim Zolder, zaś ich rodak Per Stureson zajął pierwsze miejsce w zawodach na torze Norisring w pierwszym sezonie w DTM.
Rok wielkich sukcesów – 1985
W 1985 r. Volvo poszło za ciosem i powołało dwa fabryczne zespoły wyścigowe. Założono, że silna konkurencja między nimi oraz zespołami BMW, czy Rovera spowoduje istotny rozwój projektu. Zespół Swiss Eggenberger Motorsport występował w stawce ETC pod nazwą Volvo Dealer Team Europe. Kierowcami byli Szwed Thomas Lindström, Sigi Müller Jr. z Niemiec Zachodnich, Włoch Gianfranco Brancatelli oraz Belg Pierre Dieudonné. Drugim zespołem w serii ETC był szwedzki Magnum Racing, zaś kierowcami byli Ulf Granberg, Anders Olofsson oraz Ingvar Carlsson.
To były czasy!
Na kartach historii szwedzkiej marki szczególnie zapisał się 13 października 1985 roku, kiedy to po finałowym wyścigu na portugalskim torze Estoril Volvo zdobyło tytuł mistrza serii ETC. W tamtym sezonie zespół Lindström/Brancatelli zanotował łącznie 6 zwycięstw w 14 wyścigach. Z kolei w Niemczech Per Stureson zwyciężył w serii DTM po jednym zwycięstwie oraz 5 lokatach na podium. Doskonałe wyniki osiągały także Volvo startujące w wyścigach samochodów turystycznych w Finalndii, Portugalii czy Nowej Zelandii. W tamtym czasie było też rrajdowe Volvo 240 przystosowane do ruchu lewostronnego, które zwyciężyło w Szkockim czempionacie w 1985 r.!
Dziś rolę najszybszych Volvo przejmują modele napędzane prądem. Najnowsze Volvo XC40 P8 Recharge ma ponad 400 KM! Waga aut elektrycznych sprawia, że z powodzeniem o nich również możemy mówić, że są latającymi cegłami, ale to temat na inną dyskusję…